WØNDERLAN:D

www.virtualzeven.com

ลูกมังกรตัวเล็กจิ๋ว

กระต่ายสีขาวสะอาด

หนอนผีเสื้อตัวจํ้ามํ่า

คุณไม่เจอสิ่งมีชีวิตใด มีเพียงแค่หมวกหนึ่งใบ

แมวสีสันแปลกตา

คุณได้ออกเดินทางต่อไป
เพื่อที่จะหาทางออก
จากดินแดนประหลาดแห่งนี้

ระหว่างทาง คุณได้ยินเสียง
ดังออกมาอยากพงหญ้า

คุณตัดสินใจที่จะย่องเข้าไปดู
สิ่งมีชีวิตที่คุณเจอคืออะไร?

'ไม่ใช่แบบนั้น'
'อย่าเพิ่งตกใจไป'

'ดินแดนแห่งนี้อยู่เหนือทุกกฏเกณฑ์'
'ไม่ว่าจะความปวดร้าวหรือสูญเสีย'
'มันจะไม่เกิดขึ้นที่นี่'
'ขอเพียงคุณเชื่อแบบนั้น'
'ว่าทุกอย่างมันจะดีขึ้น'

'และสบายใจได้ว่าคุณยังมีชีวิตอยู่'
'คุณแค่กำลังใช้เวลาเพียงเล็กน้อย'
'ให้กับตัวคุณเองบ้างก็เท่านั้น'

"แต่ฉันไม่ควรมาอยู่ที่นี่"
คุณครุ่นคิดย้อนกลับไป

'แล้วที่ไหนล่ะ.. ที่คุณควรอยู่?'

'บอกฉันทีสิว่า
ก่อนเข้ามายังดินแดน(ควิซ)แห่งนี้
คุณกำลังทำอะไรอยู่?
คุณกำลังเจอปัญหาอะไรอยู่?'

'อะไรที่กำลังเป็นน้ำหนัก..
ในใจของคุณ จนคุณตัดสินใจ
ที่จะใช้เวลาว่างเพียงน้อยนิด
เข้ามายังที่แห่งนี้'

'คุณบอกฉันได้นะ'
'และเผื่อคุณ...'
จะได้บอกตัวคุณเองอีกคนด้วย'

"หมายความว่ายังไง?"
คุณไม่เข้าใจถึงสิ่งที่่
เสียงปริศนาต้องการจะสื่อ

คุณเคยได้ยินเรื่องราว
ของดินแดนที่ไม่มีอยู่จริง
มาบ้างรึเปล่า?

ลูกแก้วเรืองแสงดั่งมีท้องฟ้าด้านใน

ถ้วยชาโบราณที่ยังไม่ถูกใช้งาน

หนังสือนิทานที่คุณเคยอ่านตอนเด็ก

นาฬิกาแบบพกพาที่เข็มเดินถอยหลัง

สำรับไพ่ลวดลายแปลกตา

คุณพยายามเปิดมันออก
แต่กลับพบว่า
ประตูบานดังกล่าวถูกล็อค

คุณใช้แรงทั้งหมดที่มี
แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขยับแม้แต่น้อย
คุณตัดสินใจมองหาตัวช่วย

ถัดจากประตูที่ดูแปลกตาบานนั้น
คุณเจอโต๊ะตัวหนึ่งที่มีสิ่งของต่าง ๆ 
วางอยู่อย่างกระจัดกระจาย

สิ่งที่คุณหยิบขึ้นมาอย่างแรกก็คือ?

หลังจากที่คุณได้อ่านคำถามแปลก ๆ
ที่คุณเจอในอินเตอร์เน็ตแล้วนั้น
ไม่ทันได้สิ้นความคิดในหัวของคุณ

"พรึ่บ!"

คุณได้พลาดสะดุดล้มอย่างจัง
ลงไปในหลุมที่อยู่เบื้องหน้าของคุณ

คุณใช้มือดันตัวเองขึ้นจากพื้น
พรางกวาดสายตาไปโดยรอบ
ก่อนจะสบเข้ากับประตูบานหนึ่ง

คำตอบของคุณไม่ได้ผล
ทหารสองนายได้ล็อคแขนคุณ
หวังจะพาคุณไปยังคุกใต้ดิน

'มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ' คุณคิด

คุณใช้แรงเฮือกสุดท้ายที่มีสะบัดแขน
ก่อนจะออกวิ่งไปอย่างไร้จุดหมาย

คุณไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน
และมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

คุณหลับหูหลับตาวิ่งต่อไปข้างหน้า
ในมือยังคงถือของที่หยิบมาตอนแรก
หวังจะกลับไปยังที่ ๆ คุณจากมา

'อยากกลับแล้วเหรอ?'

เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวของคุณ
คุณหยุดยืนนิ่งก่อนพบว่าข้างหน้า
เป็นหุบผาดิ่งลึกจนมิอาจเห็นก้นบึ้ง

หมอกบาง ๆ ปกคลุมโดยรอบ
นั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไม
คุณถึงเกือบก้าวลงไปในเหวนั้น

บัตรเชิญที่ยับยู่ยี่พร้อมตัวหนังสือจากสีเทียน

บัตรเชิญโปรงใสที่แทบมองไม่เห็นข้อความ

บัตรเชิญสีทองอร่ามเงาวับหรูหรา

บัตรเชิญสีขาวบริสุทธิ์กลิ่นหอมดุจกุหลาบป่า

บัตรเชิญที่ถูกทำขึ้นด้วยใบไม้หายาก

หลังจากที่คุณยกเหยือกน้ำขึ้นดื่ม
คุณได้พบกับซองจดหมายขนาดย่อม
อยู่ภายใต้เหยือกน้ำที่คุณยกขึ้น

คุณตัดสินใจที่จะเปิดมันออก
ก่อนที่จะพบว่ามันคือบัตรเชิญ
สำหรับร่วมงานเลี้ยงน้ำชา!

บัตรที่คุณเห็นมีหน้าตาอย่างไร?

ชาดอกไม้หอมฟุ้ง

ชานมไข่มุกหวานเจี๊ยบ

เส้นทางข้างหน้าช่างยาวไกลไร้จุดหมาย
คุณตัดสินใจนำมันร่วมทางไปด้วย

แต่เมื่อคุณได้หันกลับมา
เจ้าสิ่งนั่นก็หายไปแล้ว

'อะไรกัน?'

ก่อนที่คุณจะทันได้คิดอะไรต่อ
คอของคุณเริ่มแห้งผาก
ขาของคุณเริ่มอ่อนแรงลง

คุณก้าวไปข้างหน้าช้าลงเรื่อย ๆ
ก่อนที่สายตาของคุณเหลือบไปเห็น
เหยือกน้ำใบโตที่บรรจุไปด้วย..

คุณมองรอบตัวเพื่อหาต้นตอของเสียง

'เหนื่อยแล้วใช่ไหม?'

เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง

'ฉันอยู่กับเธอได้แค่ที่นี่'
'ที่แห่งนี้คือที่ที่เธอจะได้พักผ่อน'
'จากความเหนื่อยยากท้อแท้ทั้งหลาย'

คุณหยุดฟังเสียงปริศนาอย่างสงสัย

'ไม่ต้องตกใจไป'
'ที่นี่คือดินแดนที่ทุกความคิดของเธอ'
'จักกลายเป็นจริงได้'

"แล้วทหารพวกนั้นล่ะ?"
คุณถามออกไป

'เพราะเธอกลัวยังไงล่ะ'
'เธอกลัวการถูกทอดทิ้ง'
'เธอกลัวการถูกทำร้าย'

'และเธอกลัวผู้คนจะไม่ยอมรับในตัวเธอ'

'ซึ่งแน่นอนว่า'
'ทุกสิ่งอย่างที่เธอคิดและเชื่อ'
'มันจะเกิดขึ้นที่นี่ ที่ วันเดอร์แลนด์ '

"นะ..นี่.. ฉัน...
ไม่ได้ใช้ชีวิตต่อแล้วงั้นเหรอ?"
ความสับสนเริ่มถาโถมเข้าใส่คุณ

อย่าลืมเก็บสิ่งที่เขียนไว้ด้วยล่ะ ♥

'ตัวคุณเองที่จะมีความสุขมากกว่านี้ไงล่ะ'
'ฉันจะรอฟังไปพร้อมกับเขานะ'

รีบออกสำรวจด้วยความตื่นเต้น

ระมัดระวังตัว และค่อย ๆ ประเมินสถานการณ์

หันหลังกลับเข้าไปในประตู แต่มันดันปิดไปแล้ว!

เริ่มวางแผนเพื่อใช้ชีวิตต่อที่นี่

นั่งรอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

หลังจากคุณก้าวผ่านประตูเข้ามา

คุณได้พบกับดินแดนแปลกตา
อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

สิ่งแรกที่คุณจะทำคืออะไร?

ลมแรงงี้คงต้องหาหมวกคลุมหัวสักหน่อย

มังกรเหรอ? เมื่อกี้น่าจะตาฝาด มันไม่มีจริงหรอก

ช่างมันเถอะ ต้องรีบไปก่อนที่จะสาย!

นี่สินะสัตว์ที่มีสายพันธุ์อันน่าเกรงขาม

น่ารักน่าชัง อยากเอามาเลี้ยงจัง ♥

คุณหยิบบัตรเชิญขึ้นมา
ไม่ทันไรสายลมลูกใหญ่ก็ซัดผ่าน
ทั้งรุนแรง และรวดเร็ว

คุยเงยหน้าขึ้นเพื่อมองหาต้นเหตุ
ก่อนจะเห็นมังกรสีดำทมิฬตัวใหญ่มหึมา!
ที่มุ่งหน้าไปทางเดียวกับงานเลี้ยงน้ำชา

ความรู้สึกของคุณตอนนี้คืออะไร?

สวนเขียวขจีอันเงียบสงบรายล้อมด้วยธรรมชาติ

พระราชวังหรูหาที่เต็มไปด้วยผู้คน

เป็นดั่งความฝันเหมือนไม่มีอยู่จริง

ดินแดนที่ร้อนเป็นไฟกับสงครามที่ไม่จบสิ้น

ฉันไม่สน นี่ฉันเสียเวลาทำอะไรอยู่เนี่ย!

แล้วถ้าหากคุณต้องจิตนาการถึง
"ดินแดนที่ไม่มีอยู่จริง"
คุณคิดว่าที่แห่งนั้นเป็นแบบใด?

เมื่อคุณหยิบของชิ้นนั้นขึ้นมา

"แกร๊ก"

ทันใดนั้นเสียงกรประตูก็ดังขึ้น
พร้อมแสงสว่างที่เรืองออกมา
ผ่านช่องประตูที่แง้มอยู่

สำคัญด้วยเหรอว่าใครชวน แค่มีบัตรก็พอแล้วนิ?

(คุณเจรจาพร้อมเล่าเรื่องให้พวกเขาฟัง)

นั่น! (คุณชี้ไปที่ว่างเปล่าหวังจะหลอกพวกเขา)

รู้ใช่ไหมว่าฉันเป็นใคร?

นี่ใช่เวลามาถามเรื่องพวกนี้หรือไง มันสายแล้วนะ!

คุณมุ่งหน้าต่อไปยังงานเลี้ยงน้ำชา
ตามที่บัตรเชิญได้เขียนเอาไว้

เบื้องหน้าของคุณคือปราสาทใหญ่โต
ท่ามกลางสวนดอกไม้บานสะพรั่ง
พร้อมกับสนามหญ้าที่มีโต๊ะขนาดยาว

คุณมั่นใจในทันที่ว่ามาถูกที่แล้วแน่นอน!

ยังไม่ทันได้ก้าวเข้าไปยังสวนเบื้องหน้า
ทหารสวมขุดเกราะที่มีสัญลักษณ์ไพ่
ได้โผล่มาประจันหน้าคุณ

พวกเขาถามหาผู้ที่เชิญคุณมางาน
คุณเลือกที่จะตอบพวกเขาว่า?

ขอให้เป็นวันที่ดีนะ ♥

หลังจากที่คุณได้เล่า
ให้เสียงปริศนาฟัง

ลมกรรโชกพัดเข้าใส่คุณอย่างจัง
ก่อนที่คุณจะเสียหลักพลาดท่า
ตกลงไปยังเหวที่มิอาจสิ้นสุดเบื้องหน้า

"!!!!"

คุณพบว่าตัวเองตื่นขึ้นมา
ในชุดนอนสุดโปรดบนเตียง

ห้องที่คุ้นเคย กลิ่นที่คุ้นเคย
และความรู้สึกที่คุ้นเคยถาโถมเข้ามา

'นี่ฝันไปเหรอ?'

คุณครุ่นคิดก่อนจะรู้สึกถึงบางอย่างในมือ
มันคือของที่คุยหยิบมาตอนแรกนี่!

คุณสังเกตเห็นกระดาษชิ้นเล็ก
ที่แนบอยู่กับของชิ้นนั้น
บนกระดาษเขียนเอาไว้ว่า

'แล้วพบกันใหม่นะ'

พร้อมลงชื่อ..